روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
لوگوی وبلاگ
 

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :16
بازدید دیروز :1
کل بازدید :13157
تعداد کل یاداشته ها : 34
03/12/24
10:48 ص

   السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام

 


  
  

آن که لبخندش،به جانم فتنه انگیزد تویی

آن که از چشمش،شرار نار می ریزد تویی

آخرین نقشی که شب در خاطرم ماند ز توست

اولین یادی که صبح از خاطرم خیزد تویی

---------

نمی دانی دلم بسیار تنگ است

میان ما و تو دیوار سنگ است

به امیدی که برگردی دوباره

دو چشمم بر در و گوشم به زنگ است.


----------